Weekendje wiekentje, episode one: ‘the rest is jet to come’

‘We genoten met volle teugen’

Het glas was nooit halfleeg, altijd halfvol!’.

Zo maar een paar kreten die dit überkale weekendje typeerden.

Eindelijk was het dan zover. Het Weekend der weekenden stond op het punt om te beginnen: daar waar the boy’s will separate from the men! Met de gedachte nog bij voorgaande jaren en een dikke glimlach op de snoet, vertrok een deel van de drunken munkey’s richting het altijd zo hectische, maar gezellige s’ Gravenzande. Daar waar de lekkere chick’s met smart op de verrukkelijke hapjes van het 2e zaten te wachten. Er was één regel: what goes on tour, stays on tour!
Na goed twee uur flink doorblazen, werd mini – Zonnedeal dan eindelijk gevonden: een veelte luxe bungalowpark voor de breakhenken van Etten 2. Meteen werd het huisje ff ingewijd door de koelkast flink vol te stampen met pilsners en ander pruttel. Met een goed stuk vleis op de BBQ en onze cock ‘bon chef chielhaus’ aan het roer, konden we genieten van een bruine pater en een heerlijk stukje vleis! Meteen werden smakelijke verhalen van voorgaande weekendjes verteld. Zo werden ook de achtergebleven wederhelften (tienermoeders) nog even doorgenomen. Met wat gelach en gebrul begon het lang verheugde weekend dan eindelijk.
Langzaam druppelde er nog wat er nog wat placebo’s en madrekoekies binnen van de groep. Deze boy’s hadden wat vertraging opgelopen, maar sloten aan, waardoor de club compleet was.

Met een zooi gezouw was Loekie meteen de sjaak, door zich zelf te verwennen op een natte bierboks, waardoor deze bilnaadbennie meteen zn nieuwe boxer kon showen. Deze afscheidnemende onnavolgbare draagkracht, nam na dit verlossende weekend helaas afscheid van de andere talenten.

Na de BBQ was het tijd om ons even op te frissen en te vertrekken naar de bruisende strandtent, die klaar stond om door ons ingewijd te worden. Rudy alias ‘Akela–Elbers’ nam zijn welpen mee op pad voor een heerlijke duinwandeling.. die zou eindigen met een voor ons nog onbekende verassing. Zo begon de loodzware tocht, die zelfs voor een doorsnee Kiplagat een onmogelijke opgave zou zijn. Weer en wind trotseerde de welpen…met het lood aan de schoenen stampten we door het losse duinzand, niet wetende wat ons stond te wachten. Eindelijk was er in de verte iets zichtbaar. Was het een fata morgana? Of stond daar.. Was het echt? Het kon niet waar zijn. Een kassahokje!!! Helaas was de strandtent niet inbegrepen. Hierdoor werd contact gezocht met de plaatselijke koeriersdienst, die ons en de vier gesneuvelden naar Sjeeveningen brachten.

Na wat gezworven te hebben over de Boldervaar, werd ‘die papa’, hellig, vanwege het feit dat we nog steeds geen pater in de hand hadden en omringt waren door hitsige chika’s. Zo volgden wij zijn commentaar op, door binnen te stappen bij de ruigste tent van Scheveningen: Crazy Piano’s. Na ons territorium bestoken te hebben, kon het vat bij ons eigen tapje aangeslagen worden. 20 Literos waren binnen minutos zo door de keelos. Er werd live muziek van wereldformaat gespeeld en de sfeer was opperdetop.
Harry handelaar, had intussen ff een doosje afgepingeld. Was het om op te roken of om zijn hoofd een rustpuntje in deze zware nacht te geven, who know’s?
Inmiddels legde Loekie de eerste contacten met de damens van SVW. Hij bereidde het werk voor om het vervolgens de avond ernaar af te maken. Zo belandde de avond in zijn laatste uurtjes en werden er nog even wat pizzaslices naar binnen gebunkerd. Inmiddels stond ‘Meiah’ al klaar met de taxichauffeur die in het bezit was van een geldig Afgaans rijbewijs, waar wordt gereden met het drie-s’en-systeem: Schakelen, Sturen en Sie maar hoe je thúús komt!

Met de ogen op half 7 en een opkomende zon, begon de garde aan zijn nachtrust en konden we vast dromen over wat ons de volgende dag zou brengen.

Franky en Robbie Balboa