Not just a battle:
I dare you, I double-dare you m$%@f^%*r.
Aaaaahai, Rude
Restraining circumstances: league match Etten 2.
Na de fenomenale comeback van Rauwe Rudi is het nog steeds wachten op het verslag van onze laatste wedstrijd tegen Zeddam. Het lijkt er op dat onze flitsende linksbuiten het spreekwoordelijke bijltje er bij neer heeft gegooid en zich heeft verzoend met de ass-whupping die Relbers middels de laatste verslagen heeft uitgedeeld. Zal 'the Curve' zich revancheren of zal hij zich schikken in de rol van de Boogerd van het peloton, het AZ van de eredivisie, het Gendringen van de res. 4e klasse H of de Cees Bakker van het trainersgilde; leuk geprobeerd, maar toch niet goed genoeg?
onmogelijke opgave zou zijn. Weer en wind trotseerde de welpen…met het lood aan de schoenen stampten we door het losse duinzand, niet wetende wat ons stond te wachten. Eindelijk was er in de verte iets zichtbaar. Was het een fata morgana? Of stond daar.. Was het echt? Het kon niet waar zijn. Een kassahokje!!! Helaas was de strandtent niet inbegrepen. Hierdoor werd contact gezocht met de plaatselijke koeriersdienst, die ons en de vier gesneuvelden naar Sjeeveningen brachten.
van GTST, Steffi Graf, Diego Luna en Jamai hun tijd slijten. En de plek waar wereldrecords worden gebroken, zo noteren wij: WR Bier doorgeven, WR Slapen bij 150 decibel, WR ijsklontjes overspuwen, WR meisjes versieren zonder wat te zeggen, die is net niet gelukt trouwens, WR volle tap leeg drinken, absolute toptijd en WR borsten fotograferen, door onopvallend inzoomen.
VVE 2 en de SVV 3, kunnen we terug kijken op een geslaagd weekendje gekke piano's.
Stef van Keulen (rijdt)
Equipe Bolderkar ft. Zwijtvúút laat zien wie de baas is
Voordat de wedstrijd kon beginnen waren er nog een paar externe belemmeringen te vermelden: zo was de tempratuur subtropisch en speelde de scheids als externe (tegen)factor mee. De wedstrijd begon namelijk onder leiding van een geduchte scheids: HB, alias de ‘don Corleone’ van de middencirkel! Maar verder was er geen ‘wolkje aan de lucht’, zolang we maar lieten zien er helemaal voor te gaan!
De wedstrijd begon fel van beide kanten. Wij zochten naar ons spelletje, terwijl de boys úút Bultendarp vol overgave druk zette op onze defensie. Zo nu en dan liet deze kleine steken vallen, maar tot echte kansen kwam het voor de tegenstander niet.
Nadat de kop eraf was en er in het eerste kwartier nog geen doelpunt gevallen was, wist Frank de bal nog net binnen te houden langs de zijlijn. Hij nam de bal mee aan de voet en na een rush over de helft van de tegenstander, passeerde hij de laatste man met een vloeiende lichaamsbeweging. Vervolgens legde hij de bal af op Pasthore, die hem ijskoud binnentikte vanaf de 11 meter. Rob Pastoor alias ‘Robbie Balboa’ die ondertussen de bijnaam heeft gekregen van de legendarische filmboxer: ‘Rocky Balboa’, probeert als een soort tweede versie van deze Eye of the tiger, zijn plaats terug te veroveren op het witte doek. Robbie is namelijk sinds zijn zware blessure (die hij opliep aan het begin van het seizoen) een poos uit de running geweest, maar laat echter zien dat hij de kracht toont om er weer helemaal bovenop te komen, zodat hij er klaar voor is om volgend seizoen terug te keren in het 1e elftal.
De 1 - 0 voorsprong gaf echter geen rust in ons spelletje. We werden opgezweept door de druk van Gaanderen. Hierdoor waren we te onrustig en werd de bal al snel doelloos ‘een hutjen’ naar voren geknald. Hierdoor werd het moeilijk voetballen.
Naarmate de wedstrijd vorderde wist Stef de bal via een oogstrelende pass bij Nicky in de voeten te spelen. Nicky haalde de slof aan, maar de bal miste voldoende richting, waardoor hij bij Robbie Balboa in de voeten kwam. Deze kon hem vervolgens binnentikken, waardoor hij met één rechter tik de tegenstander tot wankelen had gebracht. Hierdoor zag het er gunstig uit voor de wit-groen gestreepte garde.
Met een 2 – 0 voorsprong gingen we vervolgens de rust in. Hier werd door Eugène nog even duidelijk gemaakt, dat we voor rust moesten zorgen. Een derde goal zou wonderen verrichten.
De 2e helft begon goed. Etten wist de bal meer in de ploeg te houden en het betere tik -en kaatswerk werd lichtjes uitgevoerd. Desalniettemin was Gaanderen nog niet uitgestreden. De ploeg bleef druk zetten, die als een soort antiloop een derde long in de strijd gooide. Dankzij de pressie van de tegenstander, vielen er in de achterhoede gaten, waar de sluwe spitsen van Etten gebruik van wisten te maken. Zo werd als het ware de zwakke plek van het dier gevonden, waardoor het voor ons alleen een kwestie was van afwachten tot het moment daar was.
Zo sloeg Etten toe in de tweede helft: na een goed uitgevoerde counter legde Robbie de bal breed waardoor Frank hem rustig binnen kon tikken. Met de handen reikend richting de hemel, zag hij vol ongeloof dat H.B. ten onrechte de goal afkeurde. Vast vanwege zijn verlatingsangst van de middencirkel! Van waaruit de man als een soort doorgewinterde vogelaar (zonder verrekijker) het spel probeert te doorgronden.
Etten bleef rustig, maar kon niet voorkomen dat er soms even met de botte biel gestreden moest worden. Zo kwam de bal op een metertje of 20 van onze goal te liggen. VVG wist door de vrije trap de bal op de lat te plaatsen. Gelukkig kaatste de bal via het ijzer over de goal.
Door ons volledig te richten op de counter, kwamen er grote kansen. Zo wist de keeper van de tegenstander de bal een paar keer knap uit de goal te halen. Tot het verlossende woord van Robbie Balboa kwam. Hij kreeg de bal van Maarten Stortelder en wist de bal beheerst in het net te plaatsen.
De vurigheid en de (tevergeefs) passionele inzet van de tegenstander werd d.m.v. van deze knock-out regelrecht te gronde gebracht.
Na het verlossende fluitsignaal was er reden tot euforie en kwam er een bruine pater als beloning voor de moegestreden, maar dappere strijders van Etten 2!
Etten 2 – Viod 3
