Etten 2 schopt zich naar het linker rijtje!!

Door: Frank Liebrand

Equipe Bolderkar ft. Zwijtvúút laat zien wie de baas is

Op de één na laatste speelronde van de prestigieuze competitie 4^H, stond Gaanderen op het programma. Aangezien we de blauw-wit gestreepte zebra’s op vijandelijk gebied voorzien hadden van een flink pak slaag, was het vandaag de taak om hetzelfde kunstje te verrichten. Om vooral niet te lichtzinnig de wedstrijd in te gaan, attendeerde Zwijtvúút: volle kracht voorúút!

Voordat de wedstrijd kon beginnen waren er nog een paar externe belemmeringen te vermelden: zo was de tempratuur subtropisch en speelde de scheids als externe (tegen)factor mee. De wedstrijd begon namelijk onder leiding van een geduchte scheids: HB, alias de ‘don Corleone’ van de middencirkel! Maar verder was er geen ‘wolkje aan de lucht’, zolang we maar lieten zien er helemaal voor te gaan!

De wedstrijd begon fel van beide kanten. Wij zochten naar ons spelletje, terwijl de boys úút Bultendarp vol overgave druk zette op onze defensie. Zo nu en dan liet deze kleine steken vallen, maar tot echte kansen kwam het voor de tegenstander niet.

Nadat de kop eraf was en er in het eerste kwartier nog geen doelpunt gevallen was, wist Frank de bal nog net binnen te houden langs de zijlijn. Hij nam de bal mee aan de voet en na een rush over de helft van de tegenstander, passeerde hij de laatste man met een vloeiende lichaamsbeweging. Vervolgens legde hij de bal af op Pasthore, die hem ijskoud binnentikte vanaf de 11 meter. Rob Pastoor alias ‘Robbie Balboa’ die ondertussen de bijnaam heeft gekregen van de legendarische filmboxer: ‘Rocky Balboa’, probeert als een soort tweede versie van deze Eye of the tiger, zijn plaats terug te veroveren op het witte doek. Robbie is namelijk sinds zijn zware blessure (die hij opliep aan het begin van het seizoen) een poos uit de running geweest, maar laat echter zien dat hij de kracht toont om er weer helemaal bovenop te komen, zodat hij er klaar voor is om volgend seizoen terug te keren in het 1^e elftal.

De 1 - 0 voorsprong gaf echter geen rust in ons spelletje. We werden opgezweept door de druk van Gaanderen. Hierdoor waren we te onrustig en werd de bal al snel doelloos ‘een hutjen’ naar voren geknald. Hierdoor werd het moeilijk voetballen.

Naarmate de wedstrijd vorderde wist Stef de bal via een oogstrelende pass bij Nicky in de voeten te spelen. Nicky haalde de slof aan, maar de bal miste voldoende richting, waardoor hij bij Robbie Balboa in de voeten kwam. Deze kon hem vervolgens binnentikken, waardoor hij met één rechter tik de tegenstander tot wankelen had gebracht. Hierdoor zag het er gunstig uit voor de wit-groen gestreepte garde.

Met een 2 – 0 voorsprong gingen we vervolgens de rust in. Hier werd door Eugène nog even duidelijk gemaakt, dat we voor rust moesten zorgen. Een derde goal zou wonderen verrichten.

De 2^e helft begon goed. Etten wist de bal meer in de ploeg te houden en het betere tik -en kaatswerk werd lichtjes uitgevoerd. Desalniettemin was Gaanderen nog niet uitgestreden. De ploeg bleef druk zetten, die als een soort antiloop een derde long in de strijd gooide. Dankzij de pressie van de tegenstander, vielen er in de achterhoede gaten, waar de sluwe spitsen van Etten gebruik van wisten te maken. Zo werd als het ware de zwakke plek van het dier gevonden, waardoor het voor ons alleen een kwestie was van afwachten tot het moment daar was.

Zo sloeg Etten toe in de tweede helft: na een goed uitgevoerde counter legde Robbie de bal breed waardoor Frank hem rustig binnen kon tikken. Met de handen reikend richting de hemel, zag hij vol ongeloof dat H.B. ten onrechte de goal afkeurde. Vast vanwege zijn verlatingsangst van de middencirkel! Van waaruit de man als een soort doorgewinterde vogelaar (zonder verrekijker) het spel probeert te doorgronden.

Etten bleef rustig, maar kon niet voorkomen dat er soms even met de botte biel gestreden moest worden. Zo kwam de bal op een metertje of 20 van onze goal te liggen. VVG wist door de vrije trap de bal op de lat te plaatsen. Gelukkig kaatste de bal via het ijzer over de goal.

Door ons volledig te richten op de counter, kwamen er grote kansen. Zo wist de keeper van de tegenstander de bal een paar keer knap uit de goal te halen. Tot het verlossende woord van Robbie Balboa kwam. Hij kreeg de bal van Maarten Stortelder en wist de bal beheerst in het net te plaatsen.

De vurigheid en de (tevergeefs) passionele inzet van de tegenstander werd d.m.v. van deze knock-out regelrecht te gronde gebracht.

Na het verlossende fluitsignaal was er reden tot euforie en kwam er een bruine pater als beloning voor de moegestreden, maar dappere strijders van Etten 2!