Waar we in het vorige seizoen nog 4 punten tegen de routiniers van Dinxperlo haalden, maakten we in de 3e wedstrijd van het nieuwe seizoen geen moment aanspraak op een herhaling van deze prestatie. Met een volledige selectie waren we naar Dinsper afgereisd. Jurrian Heck, onze nieuwe aanwinst van Viod, was naar de United Mistakes of America op vakantie geweest en mocht zodoende zijn debuut bij Etten 2 maken.
Ondanks de tijd die de kermis ons gegeven had om over het debacle van Peeske heen te komen, gingen we min of meer op dezelfde voet verder. Voorin konden we de bal niet vasthouden, op het middenveld werden we meerdere malen via een man-meer situatie overlopen en in de achterhoede wilden we te vaak de bal niet hebben en liepen we achter de feiten aan. Het duurde dan ook niet lang voordat Dinxperlo via voorzetten van de flanken een aantal malen gevaarlijk voor het doel kwam. Wij konden hier weinig tegenover stellen en kwamen niet verder dan een paar goedbedoelde combinaties die het gewenste eindeffect misten. Na een half uur spelen, verdedigde ondergetekende slecht uit waardoor het Dinxperlose middenveld via een simpel passje de spits vrij voor het doel zette. De scheidsrechter, die vorig jaar bij Meester Maarten zijn Cito-toets gehaald had en overigens een goede pot floot, wees al naar de middenstip. Toch wist de spits de bal op de paal te krijgen en faalde zodoende de score te openen. Ondanks deze waarschuwing leken we niet bij machte om duels te winnen en zodoende de wedstrijd naar ons toe te trekken. De 2e bal was constant voor de gastheren en het was Etten dat keer op keer achter de feiten aan liep. Het was dan ook niet meer dan terecht toen kort na de eerste opgelegde kans een bal van rechts voorgetrokken werd en Dinxperlo via een simpele kopbal op een 1 – 0 voorsprong kwam.
In de tweede helft was het Etten dat de harde wind mee had en zodoende verder van het doel probeerde te voetballen. Ondanks dat menigeen moeite had om de afgesproken tactiek goed uit te voeren, kwamen we vaker voor het doel van Dinxperlo, dat op hun beurt via venijnige counters de 2 – 0 probeerden te maken. Vaak was het Jurrian, die enkele jaren geleden nog de 100m in 11.92 liep, die op snelheid de boel recht kon trekken. Ook gaven de telescoopbenen van El Pino net het laatste tikje om Dinxperlo het scoren te beletten. Waar we qua voetbal het spel niet echt konden maken, bleken de vrije trappen van Nick een wapen waarmee we ons konden onderscheiden. Na een tweetal pogingen wist hij het hoofd van spits Remco te vinden die beheerst de bal in de lange hoek legde. Pipo van Keulen wist er voor de zekerheid nog een teentje tegenaan te krijgen om zodoende de stand gelijk te trekken: 1 – 1. De euforie die deze onverwachte gelijkmaker met zich meebracht was slechts van korte duur. Enkele minuten verder, anticipeerde ingevallen laatste man Maarten niet helemaal goed op een steekpassje vanuit het middenveld en gaf zodoende de Dinxperlose spits de kans om Rik middels een simpele voetbeweging te passeren: 2 – 1. In het resterende half uur probeerden we door 1 op 1 te voetballen een geljikmaker te forceren, maar verder dan een aantal kleine kansen kwamen we niet. Dinxperlo deelde ook nog enkele speldenprikken uit, maar waren begrijpelijk tevreden met de 2 – 1 en speelden relatief makkelijk de wedstrijd uit.
Na 3 wedstrijden staan we op een schamel punt. Ook al staan we bekend om onze moeizame seizoensstart, zal er uit een ander vaatje getapt moeten worden. Aanstaande zondag staat het voor ons onbekende AD̀ ’69, met 6 punten uit wedstrijden, op het programma. Bloed an de poal.
No comments:
Post a Comment