Etten 2 – Witkampers 3 1 – 0

Cupfighters door naar 2e ronde KNVB-beker

Na al twee overwinningen in de bekercompetitie op onze naam gezet te hebben, moest de laatste wedstrijd in onze poule uitslag geven welk team zich zou plaatsen voor de 2e ronde. Witkampers 3, die voor dit treffen een dik uur in de auto mochten zitten, spelen net als Etten 2 in de 4e klasse, dus van onderschatting mocht geen sprake zijn.

Zoals wel vaker, was de spoeling dun. Opa Preijer had nog steeds veel last van zijn rug, Frank ’the curve’ Liebrand was nog steeds geschorst en Stef ‘Pipo’ van Keulen had iets met dooping. Om deze tekorten op te vangen was de bestaande selectie voor de gelegenheid uitgebreid met groeibriljanten Ruud Helmes en Niek van Aken.

Deze wedstrijd stond net als de week ervoor onder leiding van scheidsrechter P. Leusink. Door zijn strakke maar faire leiding is het wekelijks een vervroegd kado in onze voetbalschoen om onder zijn leiding een wedstrijd te mogen voetballen. Of ons voetbalspel ook gewaagd is aan zijn capaciteiten is een ander verhaal...

In de eerste helft traden wij met nagenoeg dezelfde achterhoede en hetzelfde middenveld als de week ervoor aan. Ruud Helmes mocht naast Meester Maarten en Mark Zweers in de spits beginnen. In de eerste 20 minuten van de wedstrijd was het van beide zijden een beetje aftasten. Hier en daar probeerde Witkampers via de lange bal gevaarlijk te worden, maar al snel bleek dat de Larense spitsen niet in staat waren om de opening te vinden. Langzamerhand namen wij het initiatief over en via enkele redelijke combinaties werd hier en daar de vrije man gevonden. Vooral de diepgang van spits Ruud bleek een gevaarlijk wapen. Nadat we enkele goede mogelijkheden niet goed uit hadden gespeeld door te lang door te breien, was het Ruud die na een half uur spelen randje zestien de bal oppikte en zich goed vrij wist te spelen. Vrij voor de keeper tikte hij vervolgens koelbloedig de 1 – 0 binnen. In het verloop van de tweede helft gaven we langzaam het initiatief weg, maar Witkampers wist hier weinig mee te doen.

De tweede helft gingen we op dezelfde voet verder en wisten we hier en daar gevaar te stichten. Slordige passing zorgde er helaas vaak voor dat goede mogelijkheden in schoonheid stierven. Na een kwartier gespeeld te hebben werden middels een dubbele wissel Coen en Niek ingebracht. Niek, die na het goede voorbeeld van mede Junior Ruud, zich had zitten verbijten op de bank, maakte zich na 5 minuten in het veld te hebben gestaan bijna onsterfelijk...Na enkele goede combinaties aan de rechterzijde werd via de rechterflank de bal strak de zestien ingepassed. Niek wist hier op gerafineerde wijze zijn hak tegen te zetten. Waar hij in gedachten al aan zijn 4e ereronde was begonnen spatte zijn inzet helaas tegen de lat uiteen. Ook in de rebound wisten wij de knikker er niet in te krijgen. Dit Leijzeriaans inzicht stemt ons zeer hoopvol voor de toekomst; d’r zitten weer enkele talenten aan te komen.

In het verder verloop van de wedstrijd kwamen we nog enkele malen dicht bij het vijandelijke doel, maar waren niet meer in staat potten te breken. Witkampers misten aan hun zijde voetballend vermogen om nog aanspraak op de gelijkmaker te maken. Smet op de wedstrijd was de veldverwijzing van Chielhaus. Een vrije trap na een tik tegen zijn enkel was voor Chielhaus niet genoeg. Hij meende zijn tegenstander ook nog een corrigerend tikje mee te moeten geven, om als jongen van de straat, Etten Centraal, te laten zien dat niemand met hem moet fucken. R-E-S-P-E-C-T. Een rode kaart was ook goed mogelijk geweest. Toch kwam Chiel en daarmee Etten 2, met 5 Minuten op het in eerdere verslagen vergruisde ’uitraas-bankje’, goed weg. In de ondertal positie was het billenknijpen en Etten 2 was er dan ook niet rouwig om toen Chiel weer binnen de lijnen plaats mocht nemen om de resterende minuten met 11 man uit te spelen.

Ali G-iel 'R-e-s-t-e-c-p'

Etten 2 - AD 3 4-2 (1-0)

Smetteloos wit was vandaag de kleur van het thuistenue. Remco Berendsen en Giel Driever mochten na een zware zaterdagwedstrijd bewijzen dat ze het niveau van het tweede aankonden. Dat dit ten koste ging van enkele vaste waarden, geeft het prestatieniveau van het tweede weer. De besten moeten gewoon spelen. Na 2 nederlagen op rij moeten er punten worden gepakt om niet troosteloos aan het elastiek van de middenmoot te blijven hangen.

Met ondergetekende terug in de verdediging, Marco Steentjes een linie naar achteren, dingen we serieus mee om de titel oudste verdediging van de 4e klasse. Maar de bedoeling was eigenlijk om vanuit achteruit de zaak dicht te timmeren en met meer voetbal op te bouwen. Nicky mocht zich na een nachtdienst weer eens een slag in de rondte rennen op de midmid. Vanaf het begin stond het aardig. Bij vlagen kunnen we ook aardig voetballen. Nota bene uit een hoekschop valt de eerste goal. Vanaf de hoekvlag wordt de bal richting 11 meter geschoten, curve naar binnen. Afwachtende blikken, bonkende harten, nutteloos gesleur. Vanuit het niets beroeren pezige passen het gras. Vastberaden blik op de bal. Een krachtscheut door het linkerbeen, geperfectioneerd door een uitgebalanceerd lichaam(pje). Hij kijkt, hij springt, hij vliegt... Aangespannen nek, opgetrokken enkels, gebogen knieen. Een techniekexplosie van hersenen en hoofd dwingen de bal richting kruising. Zwevende keeper, onmogelijke missie. Giel 'Air' Westerhof weet het. Appeltje, eitje...mot het ding in de kruising, knik ik hem effe in de kruising. Nomineer die fotograaf effe voor de World Press photo als je zo'n moment perfect op de plaat kan vastleggen.

Gesterkt door de voorsprong begonnen we aan de tweede helft. Het laatste kwartier van de eerste helft waren we er toch weer in geslaagd het initiatief weg te geven. Met Gieltje 'lepe loeki' Driever kun je dan een onverdiende 2-0 maken. Lang mogen we niet van de 'riante' voorsprong genieten, want de anslusstreffer schud ons weer wakker. Even sluipt de angst er weer in, maar Giel Driever en Remco Berendsen stellen orde op zaken, 4-1. De eerste overwinning van het seizoen kan ons niet meer ontgaan. AD'69 richt zich nog 1x op om vervolgens voorgoed het hoofd te buigen. Eindstand 4-2.

In de rubriek Culthelden: George Best

"In 1969 I gave up women and alcohol - it was the worst 20 minutes of my life."
George Best

In zijn jeugd speelde Best voor Cregagh Boys' Club, en in het seizoen 1963/1964 kwam hij voor het eerst uit voor Manchester United. Hij werd ontdekt door een scout van United, die een telegram stuurde naar Sir Matt Busby, met de woorden: “I think I've found a genius.”

In zijn eerste seizoen daar maakte de aanvaller 4 goals in 17 duels, en vanaf het seizoen daarop was Best een onmisbare waarde voor de club. Met United werd Best onder andere tweemaal kampioen van Engeland en won hij in 1968 de Europacup 1. In de finale tegen Benfica scoorde hij eenmaal. Tussen 1964 en 1972 speelde Best 313 duels, en scoorde hij 128 keer. In zijn periode bij United raakte hij aan de alcohol. Zijn spel ging achteruit, en hij bleef weg bij trainingen en wedstrijden. De laatste twee seizoenen bij United kwam hij dan ook minder vaak in actie: in 1972/1973 19 keer (4 goals), en in 1973/1974 12 keer (2 goals).

In 1974 werd hij daarom bij United ontslagen, waarna hij overstapte naar Dunstable Town, waar hij slechts een jaar bleef. Hij vervolgde zijn carrière bij Stockport County, maar ging daar na 3 duels en 2 goals weg om naar Cork Celtic te verkassen. Ook daar was zijn aanwezigheid niet van lange duur, want in het seizoen 1976/1977 speelde hij al bij Fulham, waar hij 42 maal in actie kwam en 8 keer scoorde. Net als veel andere voetballers in die tijd vertrok George Best naar de Verenigde Staten. Daar speelde hij in de jaren 1977 en 1978 voor de Los Angeles Aztecs. Halverwege zijn tweede seizoen ruilde hij de Aztecs in voor Fort Lauderdale Strikers, waar hij het jaar erop samen zou gaan spelen met Gerd Müller, de legendarische Duitse goalgetter. In 1980 vervolgde Best zijn weg bij de San Jose Earthquakes, waar hij het na één seizoen voor gezien hield. Hij ging voor het Schotse Hibernian spelen, waar hij 2 jaar bleef voor hij in het seizoen 1982/1983 de overstap naar Motherwell FC maakte. In dat seizoen speelde Best voor liefst drie clubs: Motherwell, Arbroath Victoria en Glentoran. Geen van drieën bleek een club te zijn waar Best lang bleef, want in het seizoen 1983/1984 speelde hij al voor Bournemouth, en datzelfde seizoen ook nog voor Nuneaton Borough. Het jaar daarop, in het seizoen 1984/1985, sloot hij zijn carrière af bij Tobermore United. Naast de talrijke clubs waarvoor Best speelde kwam hij ook uit voor het nationale elftal van Noord-Ierland, waarmee hij 37 interlands speelde en zijn land daarin 9 keer een doelpunt bracht.

In 1984 kreeg Best drie maanden gevangenisstraf voor rijden onder invloed en het beledigen van een politieagent. In 1991 verscheen hij in een televisieprogramma van de BBC, waarin hij duidelijk dronken was en vloekte. Later bood hij hier zijn verontschuldigen voor aan. In 2002 onderging hij een levertransplantatie. Een jaar later kreeg hij veel kritiek toen hij - ondanks zijn getransplanteerde lever - in het openbaar alcohol dronk. Op 3 januari 2004 werd hij opnieuw veroordeeld voor rijden onder invloed. Hij kreeg een rijverbod van 20 maanden. Zelf reageerde hij ooit nogal laconiek op de publiciteit rond zijn levensstijl: "Ik heb een boel geld uitgegeven aan drank, vrouwen en snelle auto's. De rest heb ik verbrast."

In oktober 2005 kreeg Best enkele infecties, onder andere aan zijn nieren. Hij werd opgenomen in een ziekenhuis, waar zijn toestand echter nog verslechterde. Vanaf half november lag hij aan een beademingsmachine. Op 25 november overleed hij. Op 3 december werd hij in Belfast begraven.

Stand na 5 speelronden

zondag res.2, 4e klasse I
Naam Wed W G V P GV GT
1 Gendringen 2 5 4 1 0 13 15 6
2 Dinxperlo 3 5 4 0 1 12 7 3
3 't Peeske 2 5 3 1 1 10 11 9
4 Bredevoort 2 5 2 2 1 8 8 8
5 Ulftse Boys 2 4 2 1 1 7 6 5
6 AD'69 2 5 2 0 3 6 10 11
7 FC Trias 3 5 1 2 2 5 8 7
8 Ajax Br.2 4 1 1 2 4 5 7
9 Etten 2 4 1 1 2 4 6 9
10 VVL 2 5 1 1 3 4 7 11
11 Winterswijk 3 4 1 0 3 3 5 9
12 Keijenburgse Boys 2 5 0 2 3 2 5 8

VV Dinxperlo 3 - Etten 2 2 - 1 (1-0)

Etten 2 kan draai niet vinden

Waar we in het vorige seizoen nog 4 punten tegen de routiniers van Dinxperlo haalden, maakten we in de 3e wedstrijd van het nieuwe seizoen geen moment aanspraak op een herhaling van deze prestatie. Met een volledige selectie waren we naar Dinsper afgereisd. Jurrian Heck, onze nieuwe aanwinst van Viod, was naar de United Mistakes of America op vakantie geweest en mocht zodoende zijn debuut bij Etten 2 maken.

Ondanks de tijd die de kermis ons gegeven had om over het debacle van Peeske heen te komen, gingen we min of meer op dezelfde voet verder. Voorin konden we de bal niet vasthouden, op het middenveld werden we meerdere malen via een man-meer situatie overlopen en in de achterhoede wilden we te vaak de bal niet hebben en liepen we achter de feiten aan. Het duurde dan ook niet lang voordat Dinxperlo via voorzetten van de flanken een aantal malen gevaarlijk voor het doel kwam. Wij konden hier weinig tegenover stellen en kwamen niet verder dan een paar goedbedoelde combinaties die het gewenste eindeffect misten. Na een half uur spelen, verdedigde ondergetekende slecht uit waardoor het Dinxperlose middenveld via een simpel passje de spits vrij voor het doel zette. De scheidsrechter, die vorig jaar bij Meester Maarten zijn Cito-toets gehaald had en overigens een goede pot floot, wees al naar de middenstip. Toch wist de spits de bal op de paal te krijgen en faalde zodoende de score te openen. Ondanks deze waarschuwing leken we niet bij machte om duels te winnen en zodoende de wedstrijd naar ons toe te trekken. De 2e bal was constant voor de gastheren en het was Etten dat keer op keer achter de feiten aan liep. Het was dan ook niet meer dan terecht toen kort na de eerste opgelegde kans een bal van rechts voorgetrokken werd en Dinxperlo via een simpele kopbal op een 1 – 0 voorsprong kwam.

In de tweede helft was het Etten dat de harde wind mee had en zodoende verder van het doel probeerde te voetballen. Ondanks dat menigeen moeite had om de afgesproken tactiek goed uit te voeren, kwamen we vaker voor het doel van Dinxperlo, dat op hun beurt via venijnige counters de 2 – 0 probeerden te maken. Vaak was het Jurrian, die enkele jaren geleden nog de 100m in 11.92 liep, die op snelheid de boel recht kon trekken. Ook gaven de telescoopbenen van El Pino net het laatste tikje om Dinxperlo het scoren te beletten. Waar we qua voetbal het spel niet echt konden maken, bleken de vrije trappen van Nick een wapen waarmee we ons konden onderscheiden. Na een tweetal pogingen wist hij het hoofd van spits Remco te vinden die beheerst de bal in de lange hoek legde. Pipo van Keulen wist er voor de zekerheid nog een teentje tegenaan te krijgen om zodoende de stand gelijk te trekken: 1 – 1. De euforie die deze onverwachte gelijkmaker met zich meebracht was slechts van korte duur. Enkele minuten verder, anticipeerde ingevallen laatste man Maarten niet helemaal goed op een steekpassje vanuit het middenveld en gaf zodoende de Dinxperlose spits de kans om Rik middels een simpele voetbeweging te passeren: 2 – 1. In het resterende half uur probeerden we door 1 op 1 te voetballen een geljikmaker te forceren, maar verder dan een aantal kleine kansen kwamen we niet. Dinxperlo deelde ook nog enkele speldenprikken uit, maar waren begrijpelijk tevreden met de 2 – 1 en speelden relatief makkelijk de wedstrijd uit.

Na 3 wedstrijden staan we op een schamel punt. Ook al staan we bekend om onze moeizame seizoensstart, zal er uit een ander vaatje getapt moeten worden. Aanstaande zondag staat het voor ons onbekende AD̀ ’69, met 6 punten uit wedstrijden, op het programma. Bloed an de poal.

't Peeske 2 - Etten 2 4-0 (1-0)

Na de puntendeling tegen VVL en twee winstpartijen voor de beker, speelden we vandaag tegen de onbekende tegenstander Peeske. Voor de analtopografen onder ons, 't Peeske ligt tussen twee bergen. Ontdekt in de ijstijd als plezierig skigebied. Het andere Oranje, nieuw in deze klasse, had de eerste wedstrijd gewonnen. Wij speelden met Ari te Grotenhuis en triatleet Luuk 'Gast' te Grotenhuis. Rudi Elbers bleef met een blessure aan de kant en fungeerde als grensrechter.

Vanaf het begin zit Etten niet in de wedstrijd. De aftastfase is geweest en Peeske kruipt langzaam uit zijn schulp. En dan blijkt dat ze aardige voetballers hebben rondlopen daar. Vooral hun behendige midmid en beweeglijke spits maken het ons moeilijk. De straffe verdedigers stoppen op hun beurt onze toppers vakkundig af. De grootste kansen zijn voor 't Peeske, Etten stelt daar verbluffend weinig tegenover. De 1-0 blijft ook niet lang uit.
Na rust is AtG achtergebleven in de kleedkamer. Vanaf het eerste fluitsignaal na rust blijkt dat hier weinig te halen valt. Duels worden verloren, backs worden vrije doorgang gegeven, 4 a 5 man worden gepasseerd. Gelukkig mist 't Peeske nog dotjes van kansen, maar een snelle 2,3 en 4-0 zijn ons lot. Een gretig Peeske verzuimt daarna de score nog verder uit te breiden. Met de kermis voor de boeg hebben wij alle gelegenheid deze pot snel te vergeten.

VV Dinxperlo 3 - VV Etten 2

Let op: vertrek is verzet naar 08.45!