Etten 2 - SDOUC 3 1 - 1

Etten pakt punt, maar is nog niet waar het zijn moet

Het is Zaterdag 29 April, 1989. Permanentjes en Coupe Soleil bepalen het straatbeeld en Vink is een van de drukst bezochte dansgelegenheden in de regio. 2 Weken eerder liep Maradonna zich voor de halve finale Uefa Cup nog warm op de klanken van Opus.

Bij gebrek aan beter schalt Milli Vanilli, "vandaag op nummerrrr 3" met 'Girl I'm gonna miss you' over de Ettense velden.

De A1 van de plaatselijke VV maakt zich op voor de kampioenswedstrijd tegen de Samenspel Doet Overwinnen Ulftse Combinatie. Een punt zal vandaag voldoende zijn om de kampioensschaal in ontvangst te mogen nemen. Wint SDOUC, dan zullen zij zich een jaar lang kampioen mogen noemen.

Na een bloedeloze eerste helft lijkt ook de tweede helft met de brilstand af te worden gesloten en de zenuwen gieren de spelers door de kelen. 5 Minuten voor tijd breekt Zweekhorst door de Ulftse gelederen en kan alleen op de keeper af om het vonnis te voltrekken. De keeper maakt goed zijn doel klein en Zweekhorst ziet zijn schot op de lat uiteen spatten. De Ulftenaren pakken hierna het initiatief, maar Etten dat met de rug tegen de muur staat, houdt dapper stand. Langs de lijn worden de flessen Grolsch al klaar gezet wanneer het klokje aangeeft dat de officiele speeltijd verlopen is. Op datzelfde moment zoekt de Ulftse spits met de bal aan de voet het drukbezette strafschopgebied op en kapt 3 man uit. Zweekhorst, die het gevaar inschat, gaat het duel aan waarna de spits theatraal 'als een stervende zwaan' naar de grond gaat. Penalty. De spits pakt met een vervelende grijns op zijn gezicht de bal en schiet onberispelijk SDOUC naar het kampioenschap...

Althans, dat zou theoretisch gebeurd kunnen zijn. Had gekund. Misschien. Duidelijk was in ieder geval wel dat leidert Zweitfuut zeer gebrand was om tegen SDOUC punten te pakken en ons dit gedurende het bekend maken van de opstelling dan ook duidelijk maakte. Na in de competitie al enkele weken zo droog als Rauwe in het paarseizoen te hebben gestaan, werd het inderdaad tijd om punten te pakken.

Toch leken we niet in staat om dit gevoel naar het veldspel te vertalen. Voorin waren we niet bij machte om de bal vast te houden, duels op het middenveld werden verloren en vanuit de verdediging werd de voetballende oplossing niet gevonden. Het was SDOUC dat in de rommelige eerste helft het overwicht had, maar dit niet echt in grote kansen uit kon drukken. De beste kans was zelfs voor Etten toen Kone Helmes door een sterke actie de zestien binnen kon dringen, licht werd aangetikt en als gevolg niet tot een sterk schot kon komen. Verder grossierden beide partijen de rest van de eerste helft in balverlies en hotseknotsebegonia-voetbal. In de rust werden enkele mensen, die 's middags met het eerste mee moesten, gewisseld. Zelfs Marc moest voor Rik in het doel plaatsnemen toen bleek dat Ivo te geblesseerd was om 's middags onder de lat plaats te nemen. De wissels hadden niet het gewenste schokeffect en ook de tweede helft liep over van balverlies en het blind naar voren soezen van de knikker. Toch kwamen er via oa Chris van links verschillende kansen voor ons. Bij een van deze acties werd de bal goed door Chris in de zestien afgelegd. Maarten struikelde over zijn platvoeten en wist dit later uit te leggen als een 'overstapje'....Chielhaus, die zich naast Maarten had opgesteld, had weliswaar 2 schoten nodig maar tekende toch aan voor de 1 - 0. Euforie alom. Deze blijdschap duurde echter net zo lang als het voorspel van een stel hitsige konijnen. Na de aftrap werd de bal terug op de laatse man gelegd waarna deze de bal naar voren peerde. Kone liep onder de bal door en de spits van Sdoek liet keeper Marc middels een handig balletje grabbelen. 1 - 1. De rest van de wedstrijd waren zowel wij als de tegenstander niet in staat georganiseerd te voetballen. Over en weer was er sporadisch gevaar, maar van grote kansen was geen sprake meer. Eindstand 1 - 1.