Keyenborgse Boys 3 - Etten 2 0-0

Keyenborgse Boys 3 – Etten 2 0-0

Na een weekje carnaval spelen we voor het eerst dit seizoen tegen de ‘oudjes’ van Keyenborg. Een ploeg die van iedereen kan winnen, zekere kampioenen van de titel kan afhouden, maar tegen Etten nog nooit met de volle winst het laatste fluitsignaal haalde. Aangevuld met spelers van het 2e, die overigens in dezelfde klasse spelen, zagen we een andere tegenstander dan het vorig seizoen.
Aangemoedigd door angstaanjagende kreten als ‘Go boys’ en ‘Forza boys’, die op een Amsterdamse nichtenzeskamp niet zouden misstaan, begon Keyenborg met een overwicht. We gaven te makkelijk corners en andere spelhervattingen weg, waarmee de oranje bulldozers wel raad weten. Een aantal ballen van de lijn gehaald, smorend in een scrimmage of niet goed geraakt door onze tegenstander, werd door ons beantwoord met een kakkietje van Koen Helmes die meer verdiende. Een doelpunt bleef echter uit. Voetballend kregen we wat meer grip. Spitsen werden beter bereikt en met opgeheven hoofd gingen we de rust in.
De 2e helft zou op basis van conditie voor ons moeten zijn. Met gevaarlijke counters blijft Keyenborg echter een gevaarlijke ploeg. Een bal op de lat was hun deel. Wat stond er van onze kant tegenover. Weinig uitgespeelde kansen, weinig gerichte schoten, weinig angstige momenten voor de tegenstander, met 1 uitzonderlijke uitzondering. Chiel Westerhof krijgt de bal 5 meter over de middellijn van de uitgekomen keeper, neemt aan, kijkt, schiet. Paultje Bosvelt, Philip Cocu, Alfred Schreuder…..zij deden het wel. In Keyenborg zijn de goals echter lager dan in het Feyenoord, Philip(s) en Abe Lenstra stadion. Met Chiels natte droom spatte deze kans op de lat uiteen. Ene kant maar goed ook, want hij had nu nog rondgerend met de vingertjes in de lucht. Waar menig ploeg verliest, pakten we een verdiend punt bij Keyenborg.