Even waande we ons in San Siro, Bernabeu, Old Trafford of Wembley...toen voor ons de automatische schuifdeuren open gingen en we een eredivisiewaardig complex binnenstapten. De tekenen van een wijlen voetbalbolwerk waren nog altijd zichtbaar. De verwende smoeltjes aanschouwend, waande onze tegenstander zich ook nog in deze tijd. Pax 3 is echter wat anders, dan de trotse eerste klasser die het vlaggenschip ooit was. En verwende smoeltjes moet je hard raken om ze met beide beentjes allereerst door de lucht te laten vliegen en ze daarna keihard weer op de grond te zetten.
Ontzaglijk scherp waren we niet het eerste kwartier, maar ontzag hadden we niet en scherp was de tegenstander niet. Dit liet ons lekker meevoetballen en dat deed ons hoopvol stemmen voor de rest van de wedstrijd. 1 glippende buitenspeler die de bonkige spits van de blauwwitten bereikte, die met een 'Mariano Bombarda'-aatje, het netje vind...1-0. Dit geeft meteen het verschil in 20 punten op de ranglijst weer. Lekker meevoetballen is niet genoeg, kansen moeten erin en verdedigende fouten moeten eruit.
Zo voetballen we tot een 20 minuten voor tijd lekker mee, tot de conditie en efficiency parten gaan spelen. Met de 2-0 door de beentjes van onze keep is het toch nog een simpele ochtend voor Pax, die welgeteld een half kansje weggaven.
No comments:
Post a Comment